نادر قامتی بلند و اندامی تنومند و بنیه ای قوی داشت و صورتش زیبا بود.با چشمانی درشت و ابروانی پرپشت.بسیار کم غذا میخورد و عاشق نخود برشته بود و در میدان جنگ آن را جایگزین غذایش میکرد.حافظه ای عجیب داشت و تمام زیر دستان را با یک بار دیدن به خاطر می آورد آنهم با اسم و رسم. حاضر جواب بود.با غریبه ها بد اخلاقی می کرد و از آن بدتر بر خائن سخت میگرفت.اما به زیر دستان و ضعیفان رحم میکرد.خیلی اهل تبلیغات نبود به همین خاطر چند بار مغلوب جو سازی های دشمن شد.بسیار فرز و چالاک بود .در یک لحظه که دست به شمشیر میبرد حریف را که مبهوت مانده بود ناکار میکرد.در جنگها همیشه در صف اول بود و به همین خاطر چندین بار شایع شد که کشته شده است.
                                    

معروف است که در جریان حمله به هند سفیری از طرف پادشاه هند به اردوی ایران آمدو خطاب به نادر گفت:"چنین فرمود پادشاه هند جناب فلان پسر فلان نوه فلان نواده ی فلان...!"و همین طور اعقاب شاه هند تا تیمور را گفت و منظورش این بود که روستایی زاده بودن نادر را به رخ او بکشد!نادر فهمید و به سفیر گفت :"به شاهت بگو چنین میگوید نادر پسر شمشیر؛نوه شمشیر؛نوادهء شمشیر ...!."