1369 سال پيش - اول ماه محرم الحرام61هجري قمري: امام حسين (ع) درمسيرحركت تاريخي خويش پس ازورود به عراق درمكاني بنام شِراف منزل كردند و پس ازفراهم كردن ذخيره‎اي ازآب به راهشان ادامه دادند. دراواسط روزنيروهاي دشمن ازدورنمايان شدند؛ ازاين رو ياران امام درمكاني امن پناه گرفتند. سپاه دشمن مركب از1000تن به فرماندهي حرّبن رياحي مأموريت داشت كه راه را برامام حسين (ع) ببندد يا ايشان را به شهادت برساند. اما امام حسين (ع) به ياران خود دستوردادند كه دشمن ار ازآب سيراب كنند. حرّ اگرچه هنگام نمازبه امام حسين(ع) اقتدا مي‏كرد، همچنان به تعقيب ايشان ادامه داد. اين نخستين روزازحماسه‎اي بود كه تاامروز جاودانه درتاريخ مانده است.

1369 سال پيش - دوم محرم الحرام سال61هجري قمري: حضرت امام حسين (ع) درمسيرحركتشان ازمكه به عراق، بربالاي تپه اي بنام حُمُم منزل كردند تا درصورت لزوم آماده هرگونه مقابله با دشمن باشند. امام حسين (ع) احتمال درگيري و برخورد با دشمن را پيش بيني مي‏‎كردند و مي‎دانستند كه درمدتي كوتاه بايد مهيّاي درگيريهاي وسيع تري باشند. بدين ترتيب حضرت اباعبدالله امركردند كه مكاني مناسب براي خيمه ها درنظرگرفته شود و آن مكان دشت كربلا شد. امام بزرگوارو سرورشهيدان، كربلا را موضع يخ و دشمني براي خود و يارانشان خواندند و اين پهن دشت سوخته به نشانه ازخودگذشتگي، ايثارو آزادي درتاريخ جاودان شد و امام حسين (ع) و يارانشان به منزله انسانهاي نمونه و جاودانه تاريخ الگوي آيندگان قرارگرفتند.

1369 سال پيش - سوم محرم الحرام سال61هجري قمري: «عمربن سعدابن ابي وقّاص»همراه 4000سربازبه نينوا رسيد تا با امام حسين (ع) وارد جنگ شود. ابن زياد ابتدا به او وعده حكومت ري را داد اما چون ازورود امام به كوفه آگاه شد پيكي به جانب عمرسعد روانه كرد و به اودستورداد كه نخست به كربلا رود و بعد ازسركوبي حضرت امام حسين (ع) روانه ري شود. عمرسعد ابتدا ازاين كارامتناع ورزيد اما سرانجام به طرف كربلا روانه شد. بعد ازورود عمرسعد به كربلا حرّبن يزيد رياحي همراه سپاهش زيرنظراو قرارگرفتند. عمربن سعد ابن ابي وقّاص ازاين پس بطورمستقيم رودرروي امام حسين (ع) سرورشهيدان ايستاد تا بتواند به حكومتي دست يابد اما تنها آتش دوزخ را براي خود مهيّا ساخت.

1369 سال پيش - 4محرم الحرام سال61هجري قمري: حضرت امام حسين (ع) سيد و سالارشهيدان به اتفاق جمعي ازيارانشان پس ازورود به كربلا درآنجا مستقرشدند. دربين راه سپاه حرّ ضمن ممانعت ازحركت امام هرازگاهي نيزاهل بيت رسول اكرم (ص) را همراهي مي‎كرد. سرانجام آن حضرت پس ازگذراندن رودهاي سخت و پرمشقّت به دشت كربلا رسيدند. درپي ورود امام، سپاه كفرنيزبه فرماندهي عمربن سعد ابن ابي وقّاص به قصد جلوگيري ازادامه حركت كاروان سرورشهيدان وارد كربلا شد. او كه درانديشه دستيابي به قدرت و حكومت بود ازهيچ جنايتي براي نيل به اهداف پليد خود فروگذارنكرد. ازاين رو درصدد برآمد تا امام را واداربه تسليم و مصالحه كند و درصورتيكه امام حسين (ع) تسليم نشود آن حضرت را شهيد كند. شايان توجه است كه شمارافراد سپاه عمربن سعد ابتدا بيش از4000تن بود اما بتدريج برعده آنان افزوده شد بطوريكه بعد ازاستقرارسپاه عمرسعد دركربلا عدّه سربازان به 5000تن رسيد.

1369 سال پيش - 5محرم الحرام سال61هجري قمري: پس ازاستقراركاروان امام حسين (ع) دردشت كربلا، سپاه كفربدستورابن زياد ازهرطرف به اين مكان هجوم آوردند. درمنابع سپاه دشمن را تا اين روزازايام محرم سال61هجري نزديك به 30000تن ذكركرده اند. سپاه عمربن سعد بيش از5000تن و نيز4000سربازبه سركردگي شمر، ازجمله آنان بودند. همچنين حرّبن يزيد رياحي با افرادش تحت نظرعمرسعدبود. مسعودي نقل كرده است همه كسانيكه درجنگ با امام حسين (ع) شركت داشتند ازاهالي كوفه بودند؛ كوفياني كه خود با سرورشهيدان بيعت كردند و پس ازدعوت ايشان به كوفه، فريب فرماندهان سپاه كفررا خوردند و امام حسين (ع) را تنها گذاشتند. اما حماسه مظلوميت امام حسين (ع) درتاريخ جاويدان ماند و امروزاباعبدالله الحسين (ع) و ياران اندك اما مخلص ايشان نمونه و مظهرشجاعت و ايمان قاطع به پروردگاريكتا براي انسانهاي آزاده اند.

1369 سال پيش - ۶ محرم الحرام سال61 هجري قمري :حضرت علي اكبر فرزند برومند امام حسين (ع) در عاشوراي حسيني به شهادت رسيد آن زمان كه علي اكبر قصد رفتن به ميدان نبرد با كفار را داشت از پدر اجازه خواست و حضرت به هنگام بدرقه فرزندشان فرمودند : خدايا تو خود شاهد بر گروه باش ،خدايا جواني براي مبارزه با آنان بيرون آمده كه شبيه ترين مردم به رسول خدا(ص) در آفرينش ،خلقت و منطق است .نام حضرت علي اكبر به منزله نخستين شهيد از خاندان حسين بن علي (ع )و از نسل ابو طالب در تاريخ ثبت شده است.

1369 سال پيش - 7 محرم الحرام سال 61 هجري قمري : «عمر بن سعد» بدستور ابن زياد، عمرو بن حجّاج را با 500 سوار بر اطراف رود فرات و شعب آن مامور كرد تا امام حسين ويارانش دسترسي به آب نداشته باشند .بدين ترتيب تشنگي براولاد حضرت رسول اكرم (ص) و ديگر افراد مستولي شد و امام حسين (ع) فرمودند كه براي خيمه گاه اب فراهم شود . بر اين اساس حضرت عباس بن علي (ع) برادر شجاع امام حسين (ع)همراه20 تن ديگر با مشكهاي آب به طرف فرات حركت كردند .پيشا پيش اين گروه نافع بن هلال با پرچمي نشانه صلح حركت مي كرد اما دشمنان كافر بي اعتنا به اين پرچم به اين گروه اندك يورش بردند و حضرت عباس با وجود تمام شجاعت ها و رشادتهايش بدون آب و با جراحت هاي بسيار به خيمه گاه بازگشت .

1369 سال پيش - 8 محرم الحرام سال 61 هجري قمري: آخرين مذاكره بين مناديان سپاه ايمان، و سردمداران كفر انجام گرفت. روز هشتم ماه محرم به دعوت امام حسين(ع) گفتگويي ميان ايشان و اِبنِ سَعْد ترتيب داده شد و ايشان فرمانده كافران را از عاقبت راهي كه در پيش گرفته بود آگاه و برحذر كردند. امام شهيدان در سخنان خويش به ابن سعد فرمودند: «واي بر تو اي ابن سعد، آيا از خدا كه عاقبت به ديدارش خواهي شتافت، نمي‏ترسي؟ آيا با من مي‏جنگي در حاليكه ميداني من كيستم؟ بيا و اين لشكر انبوه را واگذار و با من همراهي كن كه در اينصورت به خدا نزديكتر خواهي بود». اما سخنان امام در آن موجود پليد اثر نكرد و او كه در انديشه كسب قدرت و مقام بود در كفر و جهل خويش باقي ماند.

1369 سال پيش - 9 محرم الحرام سال 61 هجري قمري:« شمْرِبْنٍ ذِي الْجوشَن»همراه با نامه ابن زياد به كربلا وارد شد. در اين نامه به عمر بن سعد دستور آغاز جنگ با امام حسين (ع) داده شده بود. شمر نزديك خيمه‏گاه امام و يارانش شد و براي تضعيف روحيه نزديكان آن حضرت فرياد كرد و گفت: براي شما امان نامه آورده‏ام، دست از مبارزه برداريد. اما برادران و ياران امام حسين (ع) در جواب يك صدا گفتند: خدا ترا وامان نامه‏ات را لعنت كند، آيا ما را امان مي‏دهي در حاليكه پسر رسولخدا امن ندارد. اي دشمن خدا آيا تو ما را امان مي‏دهي تا برادر و سرور خود را تنها بگذاريم و از نفرين شدگان فرمان بريم؟ بدين ترتيب امام حسين (ع) و يارانشان در راه خويش برا يحفظ اسلام و پايداري آن استوار ماندند و كساني چون ابن سعد براي كسب مال و مقام دنيوي در انحراف و گمراهي خويش بيشتر فرو رفتند.

1369 سال پيش - 10محرم الحرام سال61هجري قمري: يكي ازحماسي ترين حوادث تاريخ صدراسلام و تاريخ بشردردشت كربلا روي داد. دراين واقعه حضرت امام حسين (ع) به اتفاق جمعي ازيارانشان براي پاسداراي ازدين و پايداري حيات اسلام، همچنين آموزش دينداري و آزادي به مردم و مبارزه با ظلم يزيد به نبرد با لشكري عظيم ازكفارپرداختند. آنان شجاعانه ايستادگي كردند و سرانجام دراين راه جان خود را نثاركردند. ازحوادث مهم اين روز پيوستن حرّ رياحي به اردوي امام حسين (ع) بود. او كه به دستورابن زياد مأمورجلوگيري ازادامه پيشروي كاروان سيد الشّهداء شده بود پس ازورود به اردوي امام گفت: « من نخستين كسي بودم كه راه را برشما بستم، اكنون اجازه فرماييد تا نخستين كشته درركاب شما باشم، بدان اميد كه روزقيامت بديدرارسول اكرم (ص) مفتخرشوم». حرّ پس ازكسب اجازه ازامام بي درنگ برسپاه دشمن تاخت و سرانجام شهيد شد. روزعاشورا و حماسه دليري مردان خدا رويدادي است كه هيچگاه ازصفحات تاريخ بشريت محو نخواهد شد و يا حسين بن علي (ع) اين آموزگارمقاومت و ايثار، گذشت و فداكاري و بارزترين چهره حق درحماسه عاشورا همواره دردل تاريخ جاودانه خواهدماند.

1369 سال پيش - 12 محرم الحرام سال 61 هجري قمري :كاروان اسيران كربلا متشكل از زنان و دختران وكودكان خرد سال به فرمان ابن سعد به كوفه رسيد . در اين سفر كوتاه از كنار اجساد مطهر شهيدان كربلا عبور دادند و آنان با ديدن اين مناظر دلخراش بيتاب شدند ، اما صبر پيشه كردند . حضرت زينب (س) با بيان خصوصيات ظالمانه بني اميه و و شرح مقام شهيدان اسلام اين واقعه را نشانه سر افرازي اسيران خاندان پيامبر(ص) دانستند . مشاهده كوفه واهلش براي اهل بيت بسيلر غم انگيز و دردناك بود ، زيرا مولا علي (ع) بيشتر ايام خلافتشان رادر اين شهر سپري كرده بودند اما اكنون اهل بيت آن حضرت به اسيري وارد كوفه مي شدند . اين كاروان نزديك به يك ماه و نيم در كوفه ماندند و دو روزپيش از اربعين سالار شهيدان به طرف شام حركت داده شدند.