روشول

زندگی

مادر اکبر زنی ایرانی بنام حمیده بانو بیگم بود او زمانی با همایون ازدواج کرد که وی به ایران و دربار صفوی پناه آورده بود. هر چند اکبر سالهای کودکی را در پناه ایرانیان بود اما او در محلی بنام روا که اکنون در ایالت مادیا پرادش هند است متولد شد. اکبر در سیزده سالگی پس از فوت ناگهانی همایون به حکومت رسید و نزدیک به نیم قرن فرمانروایی کرد. ارتباط او با فرهنگ ایرانی همواره پابرجا بود.

اکبر و همسرش ملکه جودا بعد از سالها بی فرزندی با خواهش به درگاه خداوند و درگاه صوفی پرآوازه آن زمان شیخ سلیم چستی (۱۴۱۸ - ۱۵۷۲ میلادی)، در سال ۱۵۶۹ میلادی صاحب پسری می‌شوند و او را سلیم (نورالدین محمد) نام می‌نهند که بعدها علیه پدر شورید اما فقط پس از درگذشت وی با نام جهانگیرشاه وارث حکومت او شد.

اکبر به جای دهلی شهر اگرا را به عنوان پایتخت برگزید و در آبادنی این شهر بسیار موثر بود.

ادبیات و هنر

در زمان اکبر ادبیات و هنر به اوج شکوفایی رسیده بود. او مردی دانشمند و هنرمند بود و از او به عنوان معمار، صنعتگر، اسلحه ساز، مهندس، مخترع و تربیت کننده حیوانات یاد کرده‌اند. او همچنین به گردآوری و تالیف آثار ادبی همت گمارد که مهم‌ترین آن‌ها اکبر نامه است که زندگی نامه خود اوست و به زبان فارسی که زبان درباری گورکانیان هند بود و توسط ابوالفضل ابن مبارک وزیر او نوشته شده‌است. ابوالفضل که یکی از نه جواهر در بار خوانده می‌شد کتاب دیگری به دستور اکبر تالیف کرد که به عین اکبری مشهور است.

تصویر اکبرشاه و فرزندش جهانگیر و پدر و پدر بزرگش همایون و بابر

درگذشت

اکبرشاه که از وی به عنوان بزرگترین پادشاه تاریخ هند نام برده می‌شود، گستره حکومتش در هنگام مرگ از شهر قندهار در مغرب تا شهر داکا در بنگال شرقی در مشرق و از سرینگر (کشمیر) در شمال تا سرحد شهر احمدنگر در جنوب امتداد داشت. مقبره اکبرشاه در نزدیکی پایتخت وی اگرا در محلی بنام سیکاندرا (Sikandra) واقع است این بنا با ماسه سنگ قرمز ساخته شده و با مرمر جواهر نشان شده‌است.