تصویر طناب دار شهید شیخ فضل الله نوری
11مرداد ماه سال 1288هجری شمسی : «آیت الله حاج شیخ فضل الله نوری »عالم متعهد و مبارز و مرجع عالیقدر شیعه در میدان توپخانه تهران بدست عوامل استعمار و استبداد بدار آویخته ، و شهید شد . ایشان در2ذیحجه 1259قمری در منطقه كجور از توابع نوشهر متولد گردید و تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش تمام كرد و سپس جهت تكمیل دوره تحصیلی خود به نجف رفت ، و از محضر استادانی چون میرزا حسین نوری ، شیخ رافقی ؛ و عالم جلیل القدرآیت الله میرزای شیرازی كسب فیض كرد و بردانش خویش بیفزود . شیخ فضل الله نوری بدلیل استعداد دیگری طی نمود تا بدرجه اجتهاد نائل آمد . او از مجتهدان طراز اول تهران بود و در ترویج حق ، و دریافت تدریس فراوان كرد . ایشان در مبارزات روحانیون و مردم علیه استبداد قاجار و برپایی انقلابق مشروطه یكی از رهبران و روحانیون برجسته ای بود كه با ابراز مخالفت با استبداد و همگامی با ملت مسلمان و مبارز به ثمر رسید این نهضت را تسریح نمود . از این عالم شهید تألیفات چندی بجای مانده كه از آن میان میتوان صحیفه مهدویه ؛ و تذكرة الغافل فی ارشاد الجاهل را نام برد .
روز ۱۱ مرداد ۱۲۸۸ هجری شمسی شیخ فضل الله نوری، پرچمدار دفاع از مشروعیت جنبش مشروطه، به دار آویخته شد.حاج شیخ فضل الله نوری از بزرگترین علمای متنفذ ایران در قرن 13 و 14 ق. است.او فرزند ملاعباس كجوری بود و در ماه ذیحجه 1258ق در تهران به دنیا آمد. دروس مقدماتی را در تهران خواند و برای ادامه تحصیلات عازم عتبات گردید. وی از درس شیخ راضی نجفی استفاده برد و سپس به همراه داییاش ـ محدث نوریـ و در 1292ق به سامرا رفت و چند سال از درس میرزای شیرازی استفاده كرد، تقریرات او را نوشت و از شاگردان بارز میرزا به شمار میرفت.
شیخ فضل الله پس از 1300ق به تهران بازگشت و به تدریس و حل مشكلات مردم پرداخت. و به زودی از علمای برجسته تهران شد.
شیخ فضلالله نوری در جنبش ضدانگلیسی تنباكو ـ 1309قـ ، به رهبری میرزای شیرازی، شركت داشت. پس از درگذشت میرزای شیرازی (شعبان 312ق)، و احتمال مرجعیت وی و میرزا حسن آشتیانی كه خطری برای انگلستان محسوب میشد، شبنامههایی در ذیقعده 1312ق توسط وابستگان انگلیس پخش شد. شیخ فضلالله پس از درگذشت میرزای آشتیانی (جمادی الاول 1319ق)، عالم و مجتهد اول تهران شد.
وی در شوال 1319ق از راه گیلان و استانبول عازم حج شد و پس از انجام مناسك در 2 محرم 1320ق از راه جبل به نجف رفت و سپس به ایران بازگشت. در 1323ق. و در پی اعتراضهای حزبی كه علیه دولت صورت گرفت و به تحصن در حضرت عبدالعظیم(ع) انجامید، علیرغم تأكید آیت الله طباطبایی و بهبهانی، در تحصن شركت نكرد، زیرا مخالفتها را به تحریك جناحهای رقیب در حكومت میدانست. به همین دلیل در این دوره به جرم عدم شركت در این تحصن آماج حملات و هتاكیهای شبنامهنویسها قرار داشت.
مطالب مرتبط: